اين (آشپز هاي طلا).کيمياگران را در زبان عامه چنين مي خواندند. در قصرها وبارگاه هاي شاهان واشراف وضعيت ويژه ومورد احترامي داشتند.يکي از شاهان براي (کيمياگران)بارگاه خود،دز نزديکي قصرش شش خانه ي سنگي که هرکدام کوره ي ذوب داشتند،ساخت.شاه(هانري)ششم در انگلستان ،آن چنان تحت تاثير کيمياگري  قرار گرفته بود که آن را به عنوان(دانش گران مايه)ناميدودانشمندان ونجيب زادگان کشورخود را موظف نمودتااين علم را فرا گيرند.به هر حال کيمياگران به طور مستقيم در جست وجوي طلا نبودند.آنها بيشتر در جست وجوي(اکسير)،يعني ناده اي بودندکه فلز هاي نا مرغوب از قبيل جيوه،مس وسرب رابايستي به طلاونقره تبديل مي کرد ودر حالت حلال اثر جوان کنده وشفا بخشي مي داشت،علاوه بر آن ،کيمياگران به دنبال يک ماده اسرار اميز ديگرنيز بودند،به دنبال يک( آب جداسازي)جامع،که قدرت حل کردن تمام مواد دير را در خود  داشت،هيچ کيمياگري اين فکر به سرش راه نيافت که چنين  مايعي ظرفي را که در آن توليد ونگهداري مي شد رانيز حل مي کرد واز بين مي برد،بنابراين توليد يا نگهداري چتين حلالي غير مکن بود.کيمياگذان در طول قرن ها به پژوهش و جستوحو ادامه دادند.آنها در اتاق ها ومکان هاي سياه شده از دود، مملو ازبوي مايعاتي که مي پختندوپرذاز بوي پودرهاوگردهايي که مي سوزاندند،کار مي کردند .ديوار هاي آزمايشگاه هاي آنان با علاعم ونشانهئهاياسرار آميزي پوشيده شده بود،که مي گفتندداراي قدرت ونيروي جادويي است.بعضي از اين کيمياگران خائن ودروغگو بودند.آنها در نهان چند دانن طلاي کوچک در کوره ي ذوب پنهان مي کردند.آنگاه در حضور کارفرماي خود،پس از پايان آزمايش ها اين طلاها را در خاکستر کوره(کشف مي کردند)سس ادعا مي کردندکه اگر پول بيشتري به آنها داده شود آزمايش هاي بيشتري انجام مي دهند و به طر حتم قطعات طلاي بزرگتري از خاکستر کوره بدست آورند.اغلب،کارفرمايان اين دروغ ها راباور مز کردند ومبلغ بيشتري مي پرداختند.